Een dag welke in de Geschiedenis als bij uitnemendheid zal worden gemeld. Een dag van scheiding, een herinnering aan hereeniging.– Op heden toch zullen twee werelddeelen, zoo lang vereenigd, door het Kanaal van Suez van elkander worden losgemaakt, en moet het grootste eiland tot nog toe bekend de eerste plaats inruimen voor het eiland Afrika. ’t Is een waarlijk grootsch werk, eene onvruchtbare woeste zandwoestijn herschapen in een kanaal, breed van aanleg en uiterst gunstig voor den handel. ’t Is zulk een echt Hollandsch werk, al is het dan ook door een franschman, F. de Lesseps op touw gesteld. En te hopen blijft het of het aan de verwachting zal beantwoorden al beweren sommige pessimisten het tegendeel. Trouwens alle nieuwe zaken hebben in den aanvang hunne tegenstanders gehad en schijnt dit de gewone loop der zaak te zijn.
Een herinnering aan hereeniging blijft deze gedenkdag voor ons vaderland. Zes jaar geleden werd het Oranjefeest gevierd & kon de eerste steen gelegd voor een monument ter nagedachtenis aan ons 50 jaar onafhankelijk bestaan, welk monument nu voltooid is met de noodige ophef onthuld geworden is.*)
Met de noodige ophef. Wel een vreemde uitdrukking, maar toch waar. Want of ’t kwam dat het monument te ’s Hage onthuld moest worden of dat het anders vergeten zou geworden zijn, de vroegere enthousiasmus was er niet, zoodat die wel opgewekt moest worden. Volgens de afbeelding schijnt het een waar kunstwerk te zijn, doch als zoodanig ook aan de critiek cijnsbaar, die ’t dan ook volstrekt niet gespaard heeft.
Ook zal dit jaar boven anderen in de geschiedenis gedenkwaardig blijven wat kerkelijke zaken aangaat. Welhaast zal het Concilie te Rome**) vergaderen.– Zoo vreedzaam als zoo iets wezen moest schijnt het velen onrust te geven als voor een naderend onweder. Tal van brochures & geschriften zien daarover het licht zonder nog veel licht te verspreiden. Welke uitwerking het Concilie zal hebben, door zoovelen gevreesd & door anderen zoo vuurig gewenscht. ’t Voornaamste punt ter behandeling schijnt te zijn de onfeilbaarverklaring van den Paus. Hoe absurd dit ook moge zijn is de stelling toch geenszins nieuw. Verder eene veroordeling van den moderne tijdgeest. Ook al niet nieuw, want de Kerk, welke dan ook, is altijd afkeerig geweest van vooruitgang.
Op de uitnoodiging van den Paus aan alle niet geloovigen tot terugkeering tot zijne kudde heeft hij veele open brieven terug ontvangen, waarbij hij werd verzocht op het Concilie het debat vrij te laten ontrent de verschilpunten der godsdienst, iets wat zeer redelijk is wil men tot een vergelijk komen.-
Dit is echter onvoorwaardelijk geweigerd daar hij wel volgzame dienaars maar geen meepratende kinderen wil hebben.- En dit niet alleen, maar daar zijn geloovige kinderen ook eenigszins veranderingen gaan verlangen is er besloten maar zonder eenige discussie tot stemming over zijne onfeilbaarheid over te gaan om later luide te verkondigen dat hij dat ook werkelijk is.
En ook dit jaar zal nog begonnen worden met de nieuwe spoor door Rotterdam, of liever men is er reeds meede bezig. Als dit zo vlug gaat als ons kanaal naar zee dan mogen we nog een extra dosis geduld opdoen. ’t Is toch jammer wanneer zoo met open oogen mee moeten slapen.- Terwijl we met die zoete hoop gepaaid worden dat het kanaal gemaakt wordt, laat men de oude waterweg naar zee aan haar lot over en zal die weldra zoo slecht zijn dat we eigentlijk geen uitweg naar zee meer zullen hebben.
Intusschen wordt er aan de andere kant niet stil gezeten met R. te concurreeren. Dordrecht zoo lang in den dommel wil wakker gaan worden en heeft een tweede boot op Londen in de vaart gebragt. - Dit beteekent voorlopig nog niet veel maar als er geen spoedige hulp opdaagd zal de Rotterdamsche paauw haar veeren een voor een kwijtraken en slechts een herinnering aan vroegere vooruitgang overhouden. Prevention is better than cure zegt de Engelschman.
**) Meer over het Eerste Vaticaans Concilie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Eerste_Vaticaans_Concilie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten