Zoo koortsachtig opgewonden als de stemming een paar weken geleden was, zoo bedaard is ze nu

28 July 1870
Zoo koortsachtig opgewonden als de stemming een paar weken geleden was, zoo bedaard is ze nu. ’t Gevaar is nog precies ’t zelfde, maar de luidjes raken er zoowat aan gewoon. In één week wilde men alles zoowat afgevochten & doodgeschoten hebben en tot heden is alles nog zoo status quo.–
Van veldslagen vooreerst nog geen sprake & als men de bulletins leest is het als waren we nog in de tijd van Lodewijk XIV: versterkte plaatsen en “Metz” op iedere regel gemeld.– ’t Is als of straks de loopgraven ook nog dienen moeten, iets daar we al lang niet meer aan gewend zijn.
Spoorwegen & Zündnadels (soort geweer oid, EvS) hooren meer in onze tijd dan dat veranderde vestingen belegeren. De Pruissen lieten ze in ’66 links liggen.
En toch al zijn de legers ver genoeg van ons verwijderd om door hun kanongebulder nog niet verontrust te worden. De gevolgen doen zich hier op reeds zeer voelbare wijze voor. – Want Duitschland is voor ons als een gesloten huis waaraan men slechts een klein kattengaatje heeft opengelaten. En waar de trechter zoo’n naauwe steel heeft daar komt bitter weinig door.–
Kan het goed zoo slecht doorgevoerd worden er volgt vanzelf uit dat men minder afzendt en zoo komt er langzamerhand eene zondagsche rust waar we nog lang mooi mede kunnen zijn want de keizer heeft heden verteld dat de oorlog hardnekkig & langdurig zal zijn. Een lief vooruitzicht!
Eergister was er berigt dat de Fransche bezetting van Rome zoude teruggeroepen worden. Dan kan de Paus zijne onfeilbaarheid eens regt gebruiken.–
Het Concilie is nu zoowat afgeloopen. Tijdens de afkondiging van het nieuwe leerstuk brak er een vreeselijk onweder over de St Pieterskerk los.– Donderende slagen weergalmden door het gebouw & ’t moet er erg unheimisch geweest zijn.– Volgens eene berigt in de Courant was ’t als wilde de hemel een dementie aan den mens die zich tot een godheid verhief.
En de ultramontaansche pers.– ’t Is karakteristiek te lezen hoe ze zich eruit redt.– Volgens hen herinnerde de plechtigheid aan de Wetgeving op Sinai!

Het zangersfeest is geëindigd, morgen trekken de militairen der reserve naar de grenzen.

19 July 1870
Het zangersfeest is geëindigd en de vlaggen worden ingehaald. En morgen zal heel de pret misschien reeds vergeten zijn.– Een dissonant op den tijd en toch weder geen geheel juiste uitdrukking.– Want naarmate het feest in glans won waren de berigten onrustbarender.– Naarmate het licht sterker scheen, werden de lijnen scherper en het duister donkerder em met de laatste vuurpijl is misschien het eerste kanonschot afgevuurd.
En met de terugkeerende zangers trekken morgen de militairen der reserve naar de grenzen.
En toch zijn de gemoederen wat kalmer geworden. Met de vreugde is ook de vrees voor ’t oogenblik eenigzins geweken.
Het is toch bekend dat de oorlogvoerende partijen Neerlands neutraliteit hebben erkend, maar wie op zee de storm in de verte hoort bulderen maakt het noodige gereed om zich niets te kunnen verwijten.
Is er dadelijk gevaar dan ben (ik) voornemens vrijwilliger te worden waar de pipa op ’t oogenblik sterk tegen is. Mogt ’t niet noodig zijn dan is die gordiaanse knoop spoedig klaar, anders kon ze wel moeijelijk worden.
Voorlopig althans, is eene afwachtende houding de beste,–
’t Zal wel geen opwekkend gezicht zijn als die jongelui morgen oprukken.–