Verlies & smart moet gevoeld worden

31 Mei 1869
            ’t Is Goed en afleiding is door de vele beslommeringen waarin men zoo plotseling geworpen is, waarin men zoo geen tijd heeft tot zich te komen.
Ik weet dat ik mijne lieve dierbare Moeder verloren heb, doch besef het niet. Die honderden handdrukken, die geprevelde phrases, dat komen en gaan, ’t is vorm, anders niet. En dan dat herhalen, dat gedurig opsommen van dit en van dat waar men toch eigenlijk gevoelt dat men het vraagt om niet stom te zijn.
En daardoor komt wel het begrip dat ’t zo is. — Vooral dat afmaken van lijsten: drie uur lang heb ik de stad rondgezeuld met ’t adresboek in de hand, terwijl ’t naauwelijks vergund is werkelijk een uur in de lucht te wezen.
Wanneer de lieve zon daar buiten zoo helder schijnt moet men achter de gordijnen zitten suffen, brieven lezen, kaartjes nazien of voor handschoenen & das en dergelijke zorg dragen. Maar ook hieraan komt een einde.
            En nog zoo even. ’t werd mij herinnerd een bedankje te schrijven of een invitatie voor een bruiloft van een soi disant vriend. Ik zeide hem (dat) moeder ziek was; hij wilde mij daarop commissaris van orde maken. Nog liet ik hem blijken ik er liefst niets van wilde hooren en kort na de dood werd mij de invitatie gebragt.
’t Is toch wonderlijk en toch ’s werelds loop. Men kan zich er niet zoo in schikken.
Vreugde gaat ...., maar verlies & smart moet gevoeld worden.