10 Mei 1869
In de Zaal van Verscheidenheid & Overeenstemming heb (ik) heden eene seance bijgewoond van Prof Hasert, iemand die in het bezit is van een bijzonder sterke microscoop, en daarbij zeer slecht duitsch spreekt. — Hiermede heeft hij de Rotterdammers iets van de Insectenwereld laten zien waartoe we niet iedere dag in de gelegenheid komen. —
De lichten werden uitgedaan en de Zaal in een plegtig duister gehuld tot eensklaps een reusachtige maan voor onze oogen verscheen. — Op dit ronde vlak kregen we te zien een gedrocht met fantastische pooten. Het beest was wel dertig voet in omvang en was bij zijn leven slechts een gewone houtluis en diende nu tusschen twee glazen gesloten tot specimen voor zijn ras. — Verschillende soorten van dit schepsel kregen we achtereenvolgens te bewonderen. Wanneer men op zulk een fatsoendelijke manier kennis maakt met iets dat anders bijzonder weinig in tel is dan gevoelt men nog iets meer dan bloote nieuwsgierigheid. — De geheele zamenstel zoo juist berekend voor het doel, de geledingen zoo geschikt voor de te maken bewegingen. Bij sommigen als bij de menschen bewegen zich de leden in een hol bekken waardoor ze de vereischte buiging behoorlijk kunnen verrrigten.
Wat ik niet gelooven kan & toch waarnam dat een enkele vlieg eenige duizenden oogen bezat, elk oog was nu zoo groot als gewoonlijk een vlieg in gewone omstandigheden. — Het kunstigste (wat menschenkunst betreft) vond ik het preparaat van het interne ....... der hart, darm en wat daar bij hoort.
De pooten eener vloo zijn ware moordtuigen(?) en de galwesp een gevaarlijk sujet. — Gelukkig dat dit gevaar zoo vergroot was en men bij werkelijke verwonding slechts wat ammoniaczout behoeft te bezigen om de pique geheel onschadelijk te maken. — Deze wesp is voorzien van eene lange scherpe lans welke zij inwendig oprolt om als een spicht later uit te werpen.
Ik zou haast zeggen zoo scherp als een naald, had ik niet later iets gezien als een wandeltak die met een vierkant gat begonnen was. Dit was een gewone naainaald.
Onze professor liet ons daarna verscheidene soorten van Schmetterlingen zien. Dit bleken later kapellen te zijn. — Van het donsachtige dat men wel op den kop + romp dier dieren met het bloote oog kan waarnemen krijgt men eerst hier het regte begrip. — ’t Begon met reusachtige ........., een echte vederbos en eindigde later in prachtige scharlaken puntvederen, zooals die der Arica’s. Een kapsel van zulke veeren moet wel prachtig zijn en ’t verwonderd me dus niet (dat) dit beest een dandij onder de Insecten is.—
De volgorde waarop al die schoonheden ons werden voorgedragen is mij niet bijgebleven, alleen herinner ik mij nog (dat) onze Maan geëclipseerd werd en we onmogelijk iets zien konden dan een bruinachtig iets, “une brune épaisse” dat later de poot van een bij bleek te zijn, bekleed met haren, toen we die poot afgereisd hadden kregen we weder licht. — Tot zoover de mummies. —
Een waterdruppel zal wat meer levendigheid aan het tooneel geven wat schiet & werkt dat. — Groote kogels met zes of acht pooten vallen om het hardst in het rond, koppen met groote oogen & een heel klein lijfje schieten over het watervlak heen om gevolgd te worden door onuitsprekelijke gedrogten waaraan men kop, staart noch pooten zien kan.
Na dit oogenblik van koortsachtige opgewondenheid komt er een algemeene verslagenheid. De meeste strekken hunne geledingen uit. — Alleen de ronde kogels houden het ’t langst uit; die ’t langste leeft grijpt de doode nog bij een poot trekt hem nog een eindweegs voort & sterft gearmd met zijn makker. —
Dit doodenveld wordt spoedig weg gevaagd om plaats te maken voor een ander tooneel. Weder het zelfde geloop & gedraaf. — Maar nu van grove vierkantachtige beesten met zwarte oogen, groote & kleintjes, wel duizend zoo niet meer. En dit, wat voor een wereld apart is dit? ’t Is slechts een gewoon stukje kaas waar de mijt in is. Rondom hoorde ik veele beloften van nooit meer kaas te zullen eten. —
Het kristalizeeren van zouten, de werking van roest, de aniline, de Bichromaat. Ik zag het zeer duidelijk, maar een beschrijving van te geven is mij niet doenlijk. — Ik zoude het kunnen vergelijken bij bevriezend water, doch dan denkt men aan ijs & dan vond ik het procédé hiervan mooijer, prachtiger, onbeschrijflijk. Het schiet, vult, kleurt, het ondergaat een geheele metamorphose.
Tot slot gaf zijne hooggeleerde ons nog een proef hoe sterk het licht was waarmede hij de microscoop verlichtte. — Zijnde Hydro-Oxijgeen, een soort van gas welke met het electrische licht in helderheid kan wedijveren. —
Hij hield de kaars voor de lens & de vlam met de walm kwam er duidelijk op te voorschijn. En toch was dit eene heldere stearinekaars. — Geen wonder dat zulk een oogenblik van helderheid die waterdiertjes duur te staan kwam. —
Geen opmerkingen:
Een reactie posten